M.W. Moszczyńscy 

Kancelaria radców prawnych

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 21 lipca 2008 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie Ośrodka Readaptacyjno-Rehabilitacyjnego w Konstancinie-Jeziornie (Dz. U. z dnia 31 lipca 2008 r.) Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, z późn. zm. 2) ) zarządza się, co następuje: §   1.  W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 9 maja 2007 r. w sprawie Ośrodka Readaptacyjno-Rehabilitacyjnego w Konstancinie-Jeziornie (Dz. U. Nr 90, poz. 606) wprowadza się następujące zmiany:   1)   tytuł rozporządzenia otrzymuje brzmienie: "w sprawie Ośrodka Readaptacyjno-Rehabilitacyjnego";   2)   § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2.  Ośrodkowi Readaptacyjnemu dla Osób Wymagających Okresowej Pomocy ze Względów Społecznych i Medycznych nadaje się nazwę Ośrodek Readaptacyjno-Rehabilitacyjny, zwany dalej "Ośrodkiem".";   3)   § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4.  Siedzibą Ośrodka jest Karczew.". §   2.  Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ______ 1)    Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 216, poz. 1607). 2)    Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 123, poz. 849, Nr 166, poz. 1172, Nr 176, poz. 1240 i Nr 181, poz. 1290.

UCHWAŁA SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 21 czerwca 2006 r. w sprawie uczczenia 50. rocznicy Poznańskiego Czerwca 1956 (M.P. z dnia 28 czerwca 2006 r.) W dniu 28 czerwca 1956 roku mieszkańcy Poznania wyszli na ulicę, aby wyrazić swój sprzeciw wobec komunistycznego bezprawia. Tak rozpoczął się pochód robotników poznańskich zakładów pracy - w tym fabryki Cegielskiego, noszącej wówczas haniebne imię Józefa Stalina. Dołączyli do nich studenci, uczniowie i inni mieszkańcy miasta. Oddane przez pracowników Urzędu Bezpieczeństwa strzały do maszerujących spowodowały, że pokojowa demonstracja przerodziła się w dwudniowe powstanie przeciwko komunistycznej tyranii. Było to pierwsze w powojennej Polsce - i jedno z pierwszych w Europie - otwarte wystąpienie przeciwko komunistycznemu totalitaryzmowi. Czerwcowy zryw 1956 roku był wyrazem zbiorowego głosu sumienia społeczeństwa Poznania i Wielkopolski. Powstanie poznańskie, rozpoczęte żądaniem przywrócenia prawa do godziwego wynagrodzenia, przerodziło się w powszechne wołanie o prawdę i sprawiedliwość, o wolność religijną i polityczną, o przestrzeganie prawa przez władzę, o zakończenie sowieckiej dominacji i pełną suwerenność Polski. Wszystkie te wartości niszczone były przez ówczesne władze poprzez fizyczną likwidację opozycji, prześladowanie Kościoła, powszechną cenzurę, masowe konfiskaty mienia i wszechobecny terror. Pomimo brutalnej reakcji władzy oraz krwawego stłumienia powstania, wydarzenia Poznańskiego Czerwca 1956 stały się symbolem nieprzejednanej obrony podstawowych praw narodu. W te czerwcowe dni bohaterscy mieszkańcy Poznania i Wielkopolski po raz kolejny w historii naszego kraju upomnieli się o prawa i wolności wszystkich Polaków. Kilkudziesięciu z nich zapłaciło za to cenę najwyższą - tracąc życie, około tysiąca odniosło rany, a kilkuset dotknęły represje trwające blisko ćwierć wieku....